Związane z: woda

„CARSON: Jak duża jest marynarka wojenna Ekwadoru?KAPITAN: Cztery łodzie podwodne. Stale znajdują się pod wodą. Nigdy nie wypływają.CARSON: Nigdy?KAPITAN: Nie, już od wielu, wielu lat.CARSON: Ale utrzymujecie z nimi łączność radiową?KAPITAN: Nie.“

„Indianie siadają w progu szałasu, my na sofie, oni oglądają deszcze, my serial; ale patrzymy na to samo – i tu i tam leje się woda.“

„Miłość serc małych i płytkich rodzi się odrazu dojrzała i roztropna jak dzikie kaczę, które z jajka wypływa na wodę; miłość serc wielkich i głębokich rodzi się jak bezradne i niedołężne niemowlę, które musi być pielęgnowane i karmione.“

„Nikt nie pyta, jak się czuję czy jak sobie radzę. Nie mogłabym ich mniej obchodzić. My, dziewczęta, jesteśmy tylko lustrami, istniejemy jedynie po to, by ukazywać ich obraz, takimi, jakimi chcą się widzieć. Jesteśmy jak puste naczynia, wypłukane z własnych emocji, potrzeb i opinii, czekające, aby je napełnić letnią wodą pełnej wdzięku uległości.“

„Wezmę pejzaż podawany z rąk do rąk,Dobrze znany każdy rąbek, każdy kąt,Kawiarniane morza zdarzeń,Czarno-białe jachty marzeń,I jaskółek szybki, pewny lot.Lecz czy złożę te odpryski, drobne szkła,W obraz, który znów ożyje pełnią dnia?Inna świata dziś uroda,Inną twarz odbija woda,Ty nie jesteś sobą, ani ja.“

„Bo tes i jabym za nim skocyła we wodę,Scęśliwąbym była z nim choć o suchym chlebie.“

„Jego dzieło zapadło jak kamień w wodę. Powstały kręgi dyskusyjne.“

„Zażywający kąpieli winien zachować spokój i daleko posuniętą powściągliwość, nie powinien nic robić, inni mają oblewać go wodą i szorować.“

„Jestem znad morza, a nie umiem pływać. Raz się podtopiłam w morzu i to mi wystarczyło, aby nabrać lęku przed wodą. Czasem na wakacjach coś tam próbuję, ale trudno to nazwać pływaniem, raczej chwilowym nieudolnym utrzymywaniem się na wodzie. Kilkanaście osób już mnie próbowało nauczyć, łącznie z dwoma ratownikami, ale w końcu każdy się poddawał. Potrafię złapać kurczowo za szyję, wpaść w histeryczny chichot i cały czas mówić: „nie puszczę!”“

„Prawda jest nasieniem, moralne prowadzenie się jest jest korzeniem, Miłość jest wodą, Spokój jest kwiatem, a Błogość jest owocem.“

„Gniew, zawiść, chciwość, nietolerancja… – tak wiele jest dziur w twoim naczyniu i woda SPOKOJU wycieka przez nie.“

„Musisz mi pomóc, musisz mi pomóc,Swoją miłością musisz mi pomóc,Musisz pokochać mnie mocniej,Żebym się nie mógł w głęboką wodęRzucić!“

„Starałem się zawsze, by mój ostatni wiersz był lepszy od najpiękniejszego wiersza świata, tzn. od mojego poprzedniego wiersza (…). Z początku porównywałem siebie do Największych. Myślę teraz, że dobrze jest ustawiać siebie od razu najwyżej.“

„Staram się, jak tylko mogę, stać twardo na ziemi, nie chcę więc, żeby robiono za mnie rzeczy, które mogę robić sam. Czasem ludzie uważają, że powinni mi przynieść butelkę wody czy lunch, ale potrafię sam sięgnąć po wodę, więc czemu mieliby to robić? To miłe, jeśli ktoś jest uczynny, i rozumiem, że kiedy jesteśmy bardzo zajęci i nie mamy czasu pójść po kanapki albo robimy próby na scenie i nie mamy jak sięgnąć po butelkę, ktoś może nam je podrzucić. Ale jeśli butelka jest w lodówce metr ode mnie, mogę sam podejść i ją wziąć.“

„Ojciec Święty Pius XII mówił cudowne rzeczy o Warszawie, pogrążonej w walce powstańczej o honor i wolność. Nazwał ją: „Miastem opromienionym aureolą wytwornej kultury, miastem dziś przemienionym dla swych własnych synów w ognistą kaźń. Ale nie tylko (…). Nazwał ją „tyglem, w którym oczyszcza się i uszlachetnia złoto najwyższej próby” (15 XI 1944) (…). Niedawne to chwile, gdy przez Archikatedrę biegł front walki. Nacierała nienawiść najeźdźcy, broniła świętych ołtarzy miłość i wiara powstańców warszawskich. Tu na posadzce, którą omywamy dziś wodą poświęconą, płynęły potoki krwi najlepszych synów Stolicy. Tu ułożono z ich ciał istny stos ofiarny, który miał zaświadczyć wobec całej ludzkości, że Polacy giną pro aris et focis (za ołtarze i ogniska domowe) w samym „sercu Stolicy”, w Archikatedrze Świętego Jana. Czy to wylanie krwi ofiarnej nie jest najwierniejszym wyrazem przedziwnej jedności spraw ludzkich i Bożych w Ojczyźnie naszej? Gdy posnęli snem śmierci najlepsi synowie Narodu na sercu Oblubienicy miasta, najeźdźcza nienawiść usypała im kopiec grobowy z kolumn, sklepień i ścian i Katedry, wysadzonej w powietrze przez niemieckie Vernichtungskommando w nadziei, że już się nie porwą do broni. Ale trotyl, który zniszczył 90% murów świątyni, nie zdołał zabić ducha synów Narodu. Kopiec grobowy stał się kolebką zmartwychwstania. Miłość ofiarna dźwignęła mury, a wiara budzi nadzieję na nowe, lepsze życie. Ci, którzy tu padli, pouczyli nas, jak trzeba żyć i umierać w obronie największych świętości Narodu. Padając w obronie Katedry pouczyli nas, że nie wystarczy żyć z wiary: trzeba umieć dać życie za wiarę; nie wystarczy składać Bogu ofiarę z Ciała i Krwi Jego Syna: trzeba oddać własne ciało i krew Ojcu śmierci i życia. Oto „tygiel warszawski”, w którym odmieniło się życie nasze tak bardzo, iż Stolica budziła w całym świecie uczucie podziwu, „które każe nisko pochylić czoła przed męstwem bojowników i ofiar”. „Te ofiary – mówił Pius XII – i ci bojownicy wykazali światu, do jakich to wyżyn wznieść się potrafi bohaterstwo zrodzone i podtrzymywane przez owo tak szlachetne poczucie honoru człowieka i przez silne przekonanie wiary chrześcijańskiej”. (15 XI 1944).“

„Pragnienie nadało sens jego krokom ku studni, jego ramionom i oczom i dlatego droga spragnionego człowieka ku studni jest jak poemat; inni natomiast wzywają niewolnika, a ten na ich skinienie podaje im wodę do ust, a oni nie poznają nigdy śpiewu wody. Ich wygoda jest brakiem: nie uwierzyli w cierpienie i radość się od nich odwróciła.“

„No i generalnie to spoko, nie, wóda – fajnie, przecież to taki staropolski, kurde, zwyczaj żeby się ładnie napić, a zioło to przecież jest takie fajne i jest zdrowotne i leczą tym różne choroby, spoko, nie? No i, generalnie, obudziłem się parę lat później z depresją, zdiagnozowaną, ze stanami lękowymi które mi po prostu uniemożliwiły funkcjonowanie normalnie w życiu.“

„Mija młodość jak woda.“

„Wszystko, co mam,dwa pokoje z ogródkiem,długie noce, dni krótkie,wszystko, co mam,opierunek i wikt,stertę nut, kilka płyt,alkoholu kropelkę,nitkę, guzik, pętelkę,wszystko, co mam,nawet kota i psa,i piosenkę, co łka,wszystko to, wszystko, co mam,tanie i drogie,wodę i ogień,wszystko to, wszystko, co mam,trochę grosza w kieszeni,trochę w duszy jesieni,o czym marzę i śnię,o czym nie wiem i wiem,studia wyższe, a jakże,i talencik, a takżekomplet zalet i wad,…dzieścia i parę lat,miejsce na ziemi i dziurę w niebiewszystko zamienię na ciebie.A ty… ty nawet o tym nie wiesz…“

„Tylko taką mnie ścieżką poprowadź,gdzie śmieją się śmiechy w ciemnościi gdzie muzyka gra, muzyka graNie daj mi Boże, broń Boże skosztowaćtak zwanej życiowej mądrościpóki życie trwa!“