Związane z: świt

„Już świt pierwszą roznietą złoci się po ścianie,Gdy właśnie słychać kroki i do drzwi pukanie…Więc zrywam się i biegnę! Wiatr po niebie dzwoni!Serce w piersi zamiera… Nie!… To — Bóg, nie oni!…“

„Nie doczekasz świtu, nie odbywszy drogi przez noc.“

„Mówię do ciebie tak cicho jak ptako świcie słońce upuszcza w twoje oczyMówię do ciebie tak cichojak ty do mnie“

„Wracam na róg Królewskiej o świcie, po 3–ciej,Kto świeciu mego ojczyma?Czyżby Deotyma– upudrowana kurzem, w koronkach z pajęczyn —„snuła” c. d. wymęczyn?( – Mieszkała tutaj niegdyś. Chwilami czuję,że dotychczas pokutuje.“

„Powiem ci…Zmarnowaliśmy świtA tego nie wybaczy nam żadne niebo.“

„Przejdź drogą aż po nocy kres, wyrusz tam, gdzie północ jest świtem.“

„Pierwszy raz kiedy odkryłem śmierć… ja, moi rodzice, babcia i dziadek jechaliśmy przez pustynię o świcie. Ciężarówka pełna Indian uderzyła w jakiś inny samochód czy coś. W każdym bądź razie ci Indianie leżeli na drodze wykrwawiając się na śmierć. Byłem tylko dzieckiem, więc zostałem w samochodzie, kiedy mój ojciec i dziadek poszli sprawdzić co się stało. Nic nie widziałem, była tylko zabawna czerwona farba i ludzie leżący dookoła. Wiedziałem jednak, że coś się dzieje, mogłem odczuć wibracje ludzi dookoła mnie i w pewnym momencie zdałem sobie sprawę, że oni wiedzą jeszcze mniej ode mnie. To był pierwszy raz, kiedy zaznałem strachu… i myślę, że w tym momencie dusze tych martwych Indian… może jeden czy dwóch z nich biegając w przerażeniu dookoła dostał się do mojej duszy. A ja byłem jak gąbka, gotowy aby ich przyjąć.“

„Zabójca obudził się przed świtemzałożył buty…I ruszył korytarzem…Wszedł do pokoju swej siostry i…Potem odwiedził brataA potem ruszył korytarzemPodszedł do drzwiZajrzał do środkaTato? Tak synu?Chcę ciebie zabićMamoChcę ciebie… Zerżnąć!“

„O świcie każdy jest sam.“

„Ale czarodzieje z Rissbergu krzyżują, mutują i genetycznie modyfikują dalej, od świtu do zmierzchu. I mają liczne osiągnięcia, naprodukowali takich hybryd, że aż dech zapiera. Wszystko to są w ich mniemaniu hybrydy użyteczne, mające ułatwić i uprzyjemnić ludziom egzystencję. Zaiste, są o krok od stworzenia kobiety o idealnie płaskich plecach, by można było chędożyć ją od tyłu i jednocześnie mieć gdzie postawić kieliszek szampana i kłaść pasjansa.“

„Setki tysięcy ludzi zamordowanych o świcie, straszne mury więzień, Europa, której ziemia dymi milionami trupów własnych jej dzieci, oto, czym trzeba było zapłacić za kilka subtelnych odróżnień, z których jedyny pożytek będzie może tylko taki, że kilku z nas umrze lepiej. Tak, to jest rozpaczliwe.“

„Świt się przedłuża, bo noc płaci długi.“

„Kogut: pocztylion świtu.“

„życie to umieranie świt po świciea w tym świcie do wilków wyciew ludzkim skowycie“

„Ale ty próżno będziesz krajobrazy tworzyć,Osrebrzać je księżycem – i promienić świtem.Nie wiesz, że trzeba niebo zwalić, i położyćPod oknami, i nazwać jeziora błękitem.“

„On sam, siedzący o czwartej nad ranem ze szklaneczką whisky w ręce i martwym światem nie tylko dookoła, ale również w swojej głowie, tysiąc lat przed świtem i bez nadziei na jakąkolwiek kołysankę.“

„Jak dobrze wstać skoro świt.“

„Już czas by świt rozjaśnił drogę, by wskazał ciTen głos jak sztorm, który ponagla, abyś zrobił cośGdzie jest twój miecz, na którym schła wroga krew? (…)To błąd, gdy ktoś na twojej ziemi roznosi smródTam gdzie ma dom może to robić, ale nie tu.“

„W imię tych, którzy przez wieki nie splamili nigdy sięNa swój kraj i swe oręża przysięgali – krew za krew!Niezłamanym wojownikom, wiernym prawdzie, aż po zgonCoraz większy płonie ogień, coraz silniej bije dzwon (…)W swych ostatnich tchnieniach życia, gdy odejścia wstawał świtNieskalanej swej ojczyźnie poświęcali swoje łzy.“

„Za każdy nędzny grosz, jak za srebrników garść sprzedajecie nas,gotowi w dupę z butami wejść kiedy zachodni wieje wiatr,jedziecie tam z nadzieją w lepszy czasi choć wam plują w twarz,w niepamięć idą krwawiące krzywdy zniewagi od lat (…)Wstyd, wstyd, wstydJak długo jeszcze to ma trwać?!Zanim ostatni z was, usłyszy precz i posłuchaj tych słówi jeszcze raz za siebie spójrz!Myśl tak jak ja, że kiedyś przyjdzie myślBy znienawidzić obcy świtTymczasem nie rób głupich minBo może Polska i że warto tu żyć!Lecz widzę oczy twoje kpią, uśmiech litości rzuciłeś mi w twarzSzał we mnie wzbiera, ja nie mogę tak staćGdyby nie krew, łez oczu pełnych co dnia!“