Związane z: słońce

„Słońce odnawia się co dzień.“
„Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.“
„Wpatruj się w niebo i śpiewaj z radości, gdyż słońce otula cię ciepłem i opromienia światłem – za darmo.“
„Jeśli czujesz się źle, wyjdź na słońce i pozwól promieniom rozjaśnić twoje oblicze.“
„Słońce nie omija nikogo. Nie ominie i ciebie, chyba żebyś się skrył w cieniu.“
„I nagle Toccata, w chwili gdy słońce znika całkowicie za chmurami, zgromadzonymi na samej linii horyzontu. W operze niebios – ogromne czerwone smugi, czarny plusz, delikatne budowle, które sprawiają wrażenie, jakby były utkane z drutu żelaznego i puchu, przygotowują się w szerokim układzie, czerwonym, zielonym i czarnym – pokrywając cały nieboskłon, ewoluując w nieustannie zmieniającym się oświetleniu, według najbardziej majestatycznej z choreografii. Toccata, na tym uśpionym morzu, pod festynem tego królewskiego nieba… chwila jest niezapomniana.“
„Nad stalowym i wzburzonym morzem, pełnym oślepiających blasków, wstaje dzień. Niebo jest białe od mgły i gorąca, blaskiem martwym, lecz niemożliwym do wytrzymania, jakby słońce roztopiło się i rozlało pośród gęstych chmur.“
„Miłość, to jakby zobaczyć mgłę o poranku, kiedy się przebudzisz a słońce jeszcze nie wzeszło. To trwa właśnie tę krótką chwilę a potem się wypala. Miłość jest mgłą, która się spala wraz z pierwszym brzaskiem rzeczywistości.“
„Tylko picie ratowało człowieka przed wiecznym otępieniem i poczuciem, że jest się do niczego. Przez resztę czasu życie stale tylko kłuło i szarpało. Nie widziałem w nim nic ciekawego, nic a nic. Ludzie byli ostrożni, tkwili w wąsko zakreślonych ramach. Nie mieściło mi się w głowie, że do końca życia mam się zadawać z takimi piździelcami. Boże, mieli sraki, narządy płciowe, usta i pachy. Srali, gadali i byli drętwi jak końskie łajno. Dziewczyny z daleka mogły się podobać, kiedy słońce podświetlało ich sukienki i włosy. Ale wystarczyło podejść bliżej i posłuchać, co im wycieka ustami z mózgownic. Człowiek miał wtedy ochotę złapać pistolet maszynowy, wykopać sobie ziemiankę i już z niej nie wychodzić.“
„Szaranowicz: – Są zawodnicy, którzy mówią tylko: „Znowu pada!”, „Znowu świeci słońce!”Apoloniusz Tajner: – Tak. Georg Späth przychodzi rano do stołówki i mówi: „Znowu jestem smutny!”Szaranowicz:“
„Jak słońce, gasnąc w pysznych promieni efekcie,Zachodzić się nie wzbrania i świecić nie żąda,Tak on powoli opis poprawia w korekcieTej śmierci, którą widzi i wie, jak wygląda.“
„Słońce jest cieniem bez Ciebie.“
„Olbrzymie słońce, a mieści się w oczach.“
„Śmiech jak słońce spędza zimę z twarzy ludzkiej.“
„Gdyby ani jeden człowiek na świecie nie kochał, słońce by zgasło.“
„To tak, jak gdyby słońce przestało świecić. Czuję się zagubiony bez niej.“
„Słońce także kloaki nawiedza, a nie maże się.“
„Chciałbym, abyś przesunął się o krok, tak by słońce mogło na mnie świecić.“
„Człowiek wywiera sobą takie małe wrażenie na świecie. Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie; sam nie wie dlaczego, ale wciąż i wciąż próbuje. Rodzi się jednak w tym samym czasie co mnóstwo innych ludzi, jest z nimi zespolony, więc te wszystkie jego próby są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych zupełnie tak, jakby pięć czy sześć osób próbowało jednocześnie utkać kilim na tym samym warsztacie i każda chciała utkać jakiś własny deseń, to pewnie nie ma znaczenia (…) bo w przeciwnym razie to przecież te siły wyższe, które taki warsztat ustawiają, na pewno by urządziły te sprawy jakoś lepiej. A jednak to powinno mieć znaczenie, bo człowiek wciąż i wciąż próbuje albo nawet musi próbować wciąż i wciąż, aż nagle, ni stąd, ni zowąd jest już po wszystkim i z tego całego próbowanie zostaje tylko jakaś kamienna płyta z wydrapanym napisem, o ile w ogóle znajdzie się ktoś, kto pamięta, żeby się zająć wydrapaniem napisu, i zabiera się do tego, i ma na to czas. I na te płytę deszcz pada, słońce świeci i po jakimś czasie już nikt nie pamięta ani tego imienia, ani niczego, co ten wyryty napis usiłuje wyrazić, więc to wszystko nie znaczy już nic.“
„Skromne i niepokaźne kwiaty, rozwijające się w dolinach umierają może, gdy przesadzić je nazbyt blisko niebios, w rejony, gdzie zbierają się burze, a słońce pali.“