Związane z: siedzenie

„Trout czuł również moją obecność, choć byłem tak mało widoczny. Niepokoiłem go jeszcze bardziej niż Hoover. Wynikało to stąd, że Trout jako jedyny z moich bohaterów miał dość wyobraźni, by podejrzewać, iż może być wytworem umysłu innego człowieka. Kilkakrotnie wspomniał o tej możliwości w rozmowach ze swoją papugą. Powiedział na przykład:– Słowo daję, Bill, jak patrzę na to, co się dzieje, to przychodzi mi do głowy, że muszę być postacią w książce kogoś, kto chciał pisać o człowieku trapionym samymi nieszczęściami.Teraz Trout zaczynał się domyślać, że siedzi bardzo blisko człowieka, który go stworzył. Wprawiało go to w zakłopotanie. Nie bardzo wiedział, jak reagować, zwłaszcza że wszystkie jego reakcje musiały być takie, jak ja sobie zażyczę.“

„Siedząc „razem” przed telewizorem najczęściej siedzi się osobno, bokiem do siebie, a nie twarzą w twarz, i nie rozmawia się ze sobą, tylko ogląda jak rozmawiają inni…“

„Pokraczna parada typów bez uroku. Może gdzieś w drugim szeregu siedzą Adonisy, ale w ławach pierwszych i na bilbordach: gruby, brzydki, łysy, kurdupel, garbus, gigant, sepleniący, pokurcz, podgardle obwisłe, pożyczka z tłustych włosów, niedogolony, pryszcze, stare buty i sznurowadła na supeł…“

„Siedzimy zasłuchani i zauroczeni jak zawsze, gdyż dobre opowieści mają to do siebie, że ich magia nigdy nie blaknie.“

„Kiedyś zdroworozsądkowy Julek Machulski widząc, jak się napinam powiedział: Przestań, przecież my robimy tylko film. Praca nie może być całym naszym życiem. Czas trzeba dzielić na pracę i życie. A do tego my jeszcze pracujemy w zwariowanym zawodzie. Stwarzamy iluzoryczny świat, w który ludzie zaczynają wierzyć. Gorzej jak w ten świat zaczynają wierzyć sami twórcy. Kreujemy życie, jakiego nie ma. Te wszystkie szpitale w serialach są czyste. Te wille takie wymuskane. Nikt w nich nie sprząta. Tylko siedzą w nich ludzie i rozmawiają o „prawdziwym” życiu.“

„Nie chodzę, jeśli mogę siedzieć, i nie siedzę, jeśli mogę się położyć.“

„Nie wstydźmy się okazywania swoich uczuć, działajmy, powiedziała. Z ulgą wyciągnąłem z tyłka pineskę na której siedziałem cierpliwie od dłuższej chwili i głośnio westchnąłem.“

„Dlaczego nie dać w telewizji czegoś o szczęściu, bez dodatkowych utrapień i problemów. Pytał sam siebie, siedząc samotnie w reżyserce. Przecież, to byłoby piekielnie nudny hit, jak flaki z olejem, pomyślał nad konsoletą. No tak, czyjeś szczęście nudzi, gdy nie mamy go w sobie. Krwawe ludzkie kotlety są lepiej przyswajalne.“

„Schodząc z tej trybuny, pan marszałek Małachowski porównał mnie do Hitlera. Powiedział tak: 70 lat temu słuchałem Hitlera, dzisiaj słucham Leppera i skończy pan tak jak Hitler. Jest to jednoznaczne porównanie. Panie marszałku, nie przystoi, ja z panem nie chcę się kłócić, bo tyle razy pan już tutaj ubliżał, siedząc, że naprawdę to nie przystoi ze względu na pana wiek. Bo ja nikogo do rewolucji nie namawiam, ja do rozlewu krwi nikogo nie namawiam, ja nie chcę, żeby się lała polska krew, i będę zawsze to mówił.“

„Kończąc, w tej części chciałbym tak powiedzieć. Do pana marszałka Tuska (…) już takiego populizmu i takiej demagogii, to ja nawet nie potrafię powiedzieć. Ale ja wiem dlaczego (…). Bo to nie wy tu siedzicie dzisiaj. I nie pan tam usiądzie. Dlatego jest to zemsta pana za przegrane wybory. Zemsta. No, niestety, fotel prezydenta był blisko, nie ma go. Nie ma go. Ale jest pan młodszy ode mnie, tak że może pan jeszcze zostać prezydentem. Chociaż zrobię wszystko, aby tak nie było. Przeżywacie swoisty szok powyborczy. Ja rozumiem, patrząc na pana minę (…) dwa dni przed wyborami był pan prezydentem, na billboardach było napisane: prezydent Tusk, w Krakowie – premier z Krakowa. A dzisiaj jest premier z Lubuskiego, a prezydent z Warszawy. No i nie ma was. I to jest to.“

„Wczoraj Frasyniuk (…) młodzieży Samoobrony każe się szkolić z książek faszystowskich, mówi, żeby poczytali sobie faszystowskie książki. To Unia Wolności jest faszystowska, to ten ich łobuz, który tam powinien siedzieć i słuchać nas, to jest faszysta. Bo przez niego tysiące ludzi odbiera sobie corocznie życie w Polsce z przyczyn ekonomicznych, nie wytrzymują psychicznie, z biedy, z przyczyn ekonomicznych. To co, może Samoobrona rządziła w ciągu tych 13 lat?“

„Siedziałem i piłem kawę w ministerstwie.“

„Zgrywa się pan na wielkiego intelektualistę, a nic pan nie zrozumiał z tego, co powiedział pan premier i ja. Chyba dlatego, że szkoły pan skończył za komuny, której pan tak nienawidzi. A gdyby nie komuna, to byś pan siedział na zakutej wsi, zabitej dechami i byś pan w ogóle szkoły nie skończył.“

„W Polsce nadszedł czas, że prezydentem powinien być ktoś, kto nie był agentem, ani też nie siedział przy Okrągłym Stole. Panowie Kwaśniewski i Wałęsa, gdyby mieli trochę honoru, wycofaliby swoje kandydatury, gdyż nawet cień podejrzenia wobec głowy państwa jest bardzo niekorzystny dla Polski.“

„Czy pan by napisał artykuł o agentach WSI, to, co pan napisał o byłych ministrach spraw zagranicznych, gdyby pan nie miał dowodów? Ja sam nie wierzyłem panu na początku, ale teraz jestem przekonany, że ci jakoś ministrowie cicho siedzą, nie robią żadnej sprawy, niczego. Zobaczymy, co będzie w WSI.“

„Wszyscy jesteśmy więźniami, ale jedni siedzą w celach z oknami, inni w celach bez okien.“

„Myślą wciąż jestem w Paryżu i myślą siedzę stale w moim dawnym atelier.“

„Czekam, czekam.Obrazy przechodzą jeden za drugim, nie utrwaliły się mocno – zaledwie cienie i wspomnienia.Nicość, nicość.Niepokój mój wzrasta.Przerażające uczucie obojętności chwyta mnie nagle. Nie mogę znaleźć sobie miejsca, jestem stąd wykluczony; jakkolwiek błagam i wysilam się, nic się tu nie porusza, beznamiętny i smutny siedzę niby skazaniec i przeszłość odwraca się ode mnie. […] Jestem żołnierzem, tego muszę się trzymać.Zmęczony podnoszę się i wyglądam przez okno. Następnie biorę jedną z książek [.. ] lecz odstawiam ją na miejsce i biorę drugą. […] i wciąż dochodzą inne książki, coraz szybciej – kartki, kajety, listy.Stoję milczący przed tą stertą. Jak przed sądem.Zniechęcony.Słowa, słowa, słowa – nie dosięgają mnie.Powoli ustawiam książki z powrotem na półkach.Stało się.Cicho wychodzę z pokoju.“

„W historii politycznej Polski nigdy nie grałem jakiejkolwiek roli, nigdy nie byłem na scenie, ale często siedziałem w pierwszym rzędzie, obserwowałem spektakl dokładnie, a czasami udawało mi się na chwilę zabrnąć za kulisy, zerknąć na to lub owo, dojrzeć szminkowanie i kostiumowanie.“

„Przekładałem wówczas każdemu, kto tylko chciał mnie słuchać, że Stalin uderzy na nas z tyłu. Ale nasze społeczeństwo było tak odważne, tak entuzjastyczne, tak chciało bronić granic Polski w walce z nienawistnym wrogiem niemieckim, że nie chciało sobie komplikować zagadnienia przewidywaniem rosyjskiego na nas najazdu. Pamiętam, jak na dwa tygodnie przed wybuchem wojny siedziałem z moją córeczką na zamkowych wałach nieświeskich. Obok mnie siedział marszałek Jodko-Narkiewicz, staruszek, patriarcha staroszlacheckich tradycji. Patrzył on w stronę granicy bolszewickiej, odległej zaledwie o osiem kilometrów, i twierdził, że stamtąd przyjdzie dla nas pomoc. Staruszek myślał tylko o Gdyni i Gdańsku.“