Związane z: rozprawa

„Ten, kto nie cierpi na nerwicę, być może nie potrzebuje środków oszałamiających, by uśmierzyć jej skutki. Owszem, człowiek taki znajdzie się w trudnej sytuacji, będzie musiał wyznać całą swą bezradność, przyznać się, że w krzątaninie tego świata pełni całkiem podrzędną rolę, że oto już nie jest centrum stworzenia, nie stanowi przedmiotu czułej troski dobrotliwej Opatrzności. Taki człowiek znajdzie się w sytuacji dziecka, które opuściło ciepły i przytulny dom ojcowski. Czyż jednak do natury infantylizmu nie należy to, że powinien zostać przezwyciężony? Człowiek nie może być dzieckiem wiecznie, musi się ważyć na wejście we „wrogie życie”. Można to określić mianem „wychowania do rzeczywistości”, co do mnie zaś, to muszę jeszcze wyjaśnić Panu, że jedynym zamiarem mej rozprawy jest zwrócić uwagę na konieczność podjęcia tego kroku.“

„Wysoki sądzie, podczas całej rozprawy sąd ani razu nie spojrzał w oczy mnie lub mojemu prawnikowi. Oczywistym więc jest, że sąd nie jest tu po to, aby sprawiedliwości stało się zadość, dlatego bezcelowe byłoby proszenie o łagodniejszy wyrok. Nie interesuje mnie to, co zrobi sąd, ponieważ nie traktuje się nas tutaj z szacunkiem, nie przestrzega prawa i nie ma tu sprawiedliwości. Wysoki sąd wciąż nie jest w stanie spojrzeć mi w oczy, ponieważ mówię, że jest mi obojętne, jaki otrzymam wyrok, bo nie jestem w rękach sądu, tylko w rękach Boga.“