Związane z: publiczność

„Czasami bardziej słyszę publiczność niż Chrisa, który stoi obok mnie. Ciekawe jest też, jak w różnych miastach skandują „Soundgarden” – fatalnie trzysylabowy zespół. Na Florydzie po prostu krzyczą: „Garden, Garden”. W Niemczech każdą sylabę akcentują z jednakową dzikością. W Wielkiej Brytanii wołają: „Mud-hon-ey”.“

„Oczywiście nie wyjdziemy do ludzi z tymi wszystkimi przesłuchanymi metalowymi kawałkami, który był puszczane w radio przez ostatnie osiem lat. Jeżeli mielibyśmy kierowali się do publiki, która lubi takie rzeczy, równie dobrze moglibyśmy być następnym Bon Jovi albo Cinderella. Jeżeli przyciągamy różną publiczność, to w porządku, bo zrobiliśmy to, będąc, jakimi jesteśmy. Jeżeli bylibyśmy naturalnie kapelą country, mam nadzieję, że ludzie ze wsi przychodziliby nas słuchać.“

„Trudnym momentem dla aktora jest na pewno brak akceptacji ze strony publiczności czy nierzetelna recenzja. Moja publiczność czy moi fani są mi wierni od lat, za co naprawdę jestem im wdzięczny. Często słyszę od nich dobre słowo, a to motywuje mnie do ciężkiej pracy i podejmowania nowych wyzwań. To motywuje mnie najbardziej.“

„Film został bardzo dobrze przyjęty przez publiczność, a dla mnie to jest najważniejsze. Poza tym zdradzę pani najnowsze wieści: Weekend jako pierwszy i jak na razie jedyny polski film trafił do brytyjskiej sieci kin Cineworld, gdzie kilka dni temu zaczęto go grać. Polonia w Londynie jest zachwycona.“

„Śmiech jest rzeczą zbyt poważną. Szanuję go tak samo jak moja publiczność.“

„Z realizowaniem filmów jest podobnie jak z przyrządzaniem posiłku. Kiedy czujesz, że Ci się udało, że wyszło Ci coś naprawdę smakowitego, chcesz podzielić się tym z innymi. Chcesz, żeby jak najwięcej ludzi spróbowało Twojej potrawy. Jeśli będzie im smakować, powiedzą o tym znajomym… Tak naprawdę nakręcić film jest łatwo. O wiele trudniej zaś jest nakłonić widzów, żeby zapłacili za bilet i weszli do ciemnej sali. Jeśli jednak masz coś naprawdę ważnego do powiedzenia, to publiczność to doceni.“

„Holoubek był i jest przedstawicielem wymierającego na naszych oczach gatunku polskiego inteligenta – inteligenta, który w tym konkretnym przypadku jest wielkim aktorem, ale ani przez chwilę nie rezygnuje z – nie waham się powiedzieć – inteligenckiej misji, jaka nierzadko, zwłaszcza w niesprzyjających okolicznościach politycznych, wiązała się także z uwikłaniami i kompromisami.(…) Holoubek podporządkował aktorstwo sposobowi bycia, uwikłał je w rzeczywistość polityczną, w inteligenckie racje i wybory, narzucił swoją osobowość, przyzwyczaił publiczność do tego, że jest kimś więcej niż aktorem.“

„Młodzi ludzie są tragikami. Ale żeniąc się, poślubiają swoją publiczność.“

„Amerykańska publiczność jest taka sama, jak wszędzie. Tylko trochę nudniejsza.“

„To nieprawda, że Steven nie kręci thrillerów. Potrafi nastraszyć publiczność jak mało kto.“

„Wybierając kolejne role, zawsze mam na względzie dwie rzeczy: po pierwsze, chcę, żeby film był atrakcyjny dla widzów, a po drugie, chcę, żeby w scenariuszu kryło się dla mnie jakieś wyzwanie. Jeżeli będę miał do czynienia z rutyną i schematem, jeżeli podczas pracy na planie będę się nudził, to publiczność w kinie będzie się nudzić sto razy bardziej. Film musi mnie wciągnąć i zafascynować – wtedy będę miał jakiś procent pewności, że wciągnie także widownię.“

„Zawsze wierzyłeś, że prawdziwym celem pisania jest dotrzeć do wszystkich ludzi i zmienić ich życie. Co jednak, jeśli taki cel jest nieosiągalny? Czy traci przez to sens?(…) Jeśli nie możesz zbawić świata, dlaczego miałbyś się troszczyć o to, czy masz dużą czy małą publiczność?“

„Przez jakiś czas występowaliśmy wtedy w drobnomieszczańskich, brzydkich hotelach. Niekiedy publiczność składała się z dwóch pijaków i jednego typa, który właściwie chciał zobaczyć striptiz. Nienawidziłam tego. Mieszkaliśmy w obskurnych pokojach hotelowych, w których tapeta łuszczyła się ze ścian. Musiałam gotować na maszynce elektrycznej, a gwizdy pociągów budziły nas co 10 minut.“

„Obserwowanie Hannawalda to jest bardzo ciekawe zajęcieHannawald wygląda jakby w jedną noc stracił wszystko w życiuObserwowanie go to jest zajęcie dla psychologaKiedy jest publiczność – jest w nim jakaś jasność, bez publiczności – sam w sobie zanurzony, nieobecny, nie wiem, czy wtedy myśli.Od kiedy wrócił Hannawald, Uhrmann przestał istnieć, być może są jakieś wzajemne oddziaływania między nimi.“

„Zabrałem publiczność na wycieczkę do domu w wesołym miasteczku – domu, w którym straszy.“

„Gdybym zrobił musical, cała publiczność czekałaby, kiedy jedna z tancerek padnie w końcu trupem.“

„Denver, Colorado, minęło sporo czasu! Jesteście najlepszą jebaną publiką jaką w życiu widziałem! Dziś wieczorem stoi na zewnątrz wielu ludzi trzymających tę pieprzoną książkę. I chcą mi wmówić, że troszczą się o was bardziej niż ja. Czy mogę więc usłyszeć okrzyk dla nich: „Pierdolcie się!”?’Publiczność:’ Pierdolcie się!I tak jak obiecałem, będę czytał z Biblii. Lecz najpierw zapytam: czy te słowa nie ubliżają młodym ludziom? „Ktokolwiek złorzeczy swojemu ojcu i swojej matce, poniesie śmierć”! A to nie wszystko, bracia i siostry. Otwórzmy naszą Biblię na Psalmach. „Błogosławiony, kto pochwyci i roztrzaska niemowlęta twoje o skałę”! Więc pytam: Kto jest gorszą inspiracją, Bóg czy Marilyn Manson?’Publiczność:’ Bóg!A najlepszym pierdolonym przykładem jest to, że sam Bóg zabił swojego jebanego syna!“

„Wstaję o 7 po południu i widzę tylko cztery ściany. Poza publicznością na sali nie widuję nikogo. Zaraz po występie omawiam z zespołem zauważone błędy i koryguję je. Moja najlepsza publiczność to ludzie z małych miasteczek. Nigdy nie czułem się dobrze w towarzystwie facetów z wielkich miast.“

„Innym stałym bywalcem naszych koncertów był facet, którego z powodu jego śmiechu zwaliśmy „Lusio Indyk”. Naprawdę nazywał się Louis Cuneo. Wystąpił na Lumpy Gravy jako jeden z ludzi, którzy siedząc w pianinie rozmawiają o rzeczach niepojętychZawsze wiedzieliśmy, czy Lusio jest na sali, czy nie. Słychać go było już z daleka. Zapraszałem go na scenę, dawałem mu mikrofon i stołek, żeby sobie usiadł. Przestawaliśmy grać. Przez pięć minut Lusio siedział i śmiał się – z niczego – a cała publiczność śmiała się razem z nim. Potem mu dziękowaliśmy, a on wychodził.“

„Następnie, zupełnie nie wiadomo dlaczego, znalazł się na widowni teatru. Pod wyzłacanym sufitem gorzały kryształowe żyrandole, a na ścianach kinkiety. Wszystko było tak, jak powinno być w niewielkim, ale bogatym teatrze. Była zasłonięta aksamitną kurtyną scena, na ciemnowiśniowym tle kurtyny lśniły niczym gwiazdy powiększone wizerunki dziesięciorublówek, była też budka suflera, a nawet publiczność.“