Związane z: przybysz

„Muszę stwierdzić, że byłam mądrą kobietą, bo toczyłam swoje własne bitwy i zwyciężałam w nich. Kiedy przybyłam na dwór, cesarz bardzo się do mnie przywiązał… Miałam szczęście, że urodziłam mu syna, ponieważ to uczyniło mnie niekwestionowaną faworytą cesarza.“

„Czy też nie lubicie jak ludzie spóźniają się do pracy? I zawsze mają najgorsze usprawiedliwienie: „Przepraszam, korki…”. Korki, hmmm… A jak myślisz, jak ja tu przybyłam? Helikopterem?“

„Niektórzy ludzie o złośliwych umysłach próbują przyćmić wizerunek Sai Baby. Ja nie przybyłem tu dla zaszczytów czy sławy. Tak więc nie tracę niczego z powodu ich fałszywych zarzutów. Moja chwała będzie rosła z każdym dniem. Nigdy nie będzie malała choćby odrobinę, gdyby nawet publikowali swoje fałszywe zarzuty na całym świecie wytłuszczonym drukiem. Niektórzy wielbiciele wydają się być wzburzeni tymi fałszywymi oświadczeniami. Oni nie są prawdziwymi wielbicielami w ogóle. Znając potężną moc Sai, dlaczego mieliby się bać „krakania wron”? Nie należy dać się ponosić przez wszystko, co jest napisane na ścianach, powiedziane w polityce lub wulgarnych doniesieniach medialnych.“

„ITo nie jest kraj dla starych ludzi. Między drzewaMłodzi idą w uścisku, ptak leci w zieleni,Generacje śmiertelne, a każda z nich śpiewa,Skoki łososi, w morzach ławice makreli,Całe lato wysławiać będą chóry ziemiWszystko, co jest poczęte, rodzi się, umiera.Nikt nie dba, tą zmysłową muzyką objętyO intelekt i trwałe jego monumenty.IINędzną rzeczą jest człowiek na starość, nie więcejNiż łachmanem wiszącym na kiju, i chyba,Że dusza pieśni składać umie, klaśnie w ręce,A od cielesnych zniszczeń pieśni jej przybywa.Tej wiedzy w żadnej szkole śpiewu nie nabędzie,W pomnikach własnej chwały tylko ją odkrywa.Dlatego ja morzami żeglując przybyłemDo świętego miasta Bizancjum.IIIO mędrcy gorejący w świętym boskim ogniuJak na mozaice u ścian pełnych złota,Wyjdźcie z płomienia, co żarem was oblókł,Nauczcie, jak mam śpiewać, podyktujcie słowa.Przepalcie moje serce. Chore jest, pożąda,I kiedy zwierzę z nim spętane kona,Serce nic nie pojmuje. Zabierzcie mnie z wamiW wieczność, którą kunsztownie zmyśliliście sami.IVA kiedy za natury krainą już będę,Nigdy formy z natury wziętej nie przybiorę.Jak u greckich złotników, tak formę wyprzędęWplatających w emalię liść i złotą korę,Ażeby senny cesarz budził się ze dworem,Albo tę, jaką w złotej wykuli gęstwinie,Żeby śpiewała panom i damom BizancjumO tym, co już minęło, czy mija, czy minie.“

„Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem.“

„I znów księżniczka Anna spadła z konia.To znak, że przybył nasz kolega Maj.Pozieleniały włosy drzewi wieczorami słychać śpiew,i w zimnych draniach już cieplejsza krąży krew.“

„Wszyscy na tym świecie cierpią, chcieliby bowiem wrócić tam, skąd przybyli, a zapomnieli już, jak to osiągnąć.“

„Nic się nie zmieniło.Przybyło tylko ludzi,obok starych przewinień zjawiły się nowe,rzeczywiste, wmówione, chwilowe i żadne,ale krzyk, jakim ciało za nie odpowiada,był, jest i będzie krzykiem niewinności,podług odwiecznej skali i rejestru.“

„Messer – odparł Azazello – spieszę donieść, że mamy dwoje obcych: jakąś piękną dziewczynę, która zanudza błaganiami, żeby ją pozostawiono przy jej pani, a wraz z nią, przepraszam za wyrażenie, przybył jej wieprz.“

„Kiedy się szumem, tłumem, gwaremLudzkie skupiska ustokrotniąNajdroższym na świecie towaremBędzie samotnośćTęsknotą ciszy uciekamyW bezludność wyspy, słońce południaLecz kiedy na niej zamieszkamyWyspa przestaje być bezludnaPrzybędzie z nami trud i strachNiewola dnia, historii schematJak pięknie wiatr układa piachTam gdzie nas nie ma“

„Śmierci, śmierci, przybądź po mnie,Ciało me w cyprysach złóż,Bo dziewczyna, bo dziewczynaW serce moje wbiła nóż.Niech całun biały cisy przystroją,Uczyńcie tak!Bo jakiż lepiej gorzką śmierć mojąOpłacze znak.“