Związane z: niebo

„Ziemianie przez cały czas zachowywali się tak, jakby z nieba obserwowało ich jakieś wielkie oko – i jakby to wielkie oko bez końca łaknęło rozrywki.Wielkie oko było nienasyconym wielbicielem teatru. Wielkiemu oku obojętne było, czy na Ziemi grają komedię czy tragedię, czy farsę, czy satyrę, czy zawody lekkoatletyczne, czy wodewil. Żądało jedynie, aby spektakl zrobiony był z rozmachem – dla Ziemian zaś to żądanie było równie nieodparte, jak siła ciążenia.Żądanie było tak kategoryczne, że Ziemianie nie robili prawie nic innego, tylko grali, grali dniem i nocą – a nawet we śnie.Wielkie oko było jedyną publicznością, jaką Ziemianie się przejmowali. Autorami najwymyślniejszych spektakli byli ci Ziemianie, którzy żyli w najokrutniejszej samotności. Ich jedyną publicznością było rzekome wielkie oko.“

„Ze słów sznur do nieba ukręcisz, a na dach po nim nie wleziesz.“

„Papierowy księżyc z nieba spadł,umarł król, niech żyje król,znów taksówką sama jadę w świat,w którym nie liczy się nicprócz paru szaleństw i bzdur.“

„O asfalt mokrych ulicRoztrzaskał się jej dzień,Samotna pośród ludziNie chciała serca nieść.Królowa małych tęsknotO wiatr oparła dłoń.Płakało ciemne niebo,Gdy odchodziła stąd.“

„Krajobraz jeszcze gorący,Chociaż barwy już szare,Bliższe nocy niż dnia.Ostatni taniec się skończył,Goście wyszli nad ranem,Lecz orkiestra wciąż gra.Tramwaje jadą do piekła,Nieba chyba już nie ma,Ktoś wysiada, ktoś wsiadł.Centrala ciągle zajęta,A tu z czegoś żyć trzeba,Nieść swój bagaż półprawd.“

„Podzielimy między siebieCałe niebo, całą ziemię,Każdą radość niecierpliwą,To, co będzie, to, co było.Wszystkie nasze dzienne sprawy,Wszystkie nasze zapomnienia,Bo prócz siebie nic nie mamy,Nic nie mamy do stracenia.“

„To królestwo moich wzruszeń, marzeń wielki błękit,Kredką słońca dziś na murze pisze swój pamiętnik.Kocham to, co mam, i tracę: niebo, róże, ziemię,I muzykę, i wakacje, czasem nawet Ciebie.“

„Czarno-biały pejzaż miasta,w górze niebo, w dole asfalt.“

„Z zimnych serc musisz zdjąć kamienie,Niech twój bunt płonie jak Adriatyk.Musisz chcieć, musisz mieć nadzieję,Że i ty kiedyś gdzieś sam stworzysz swój świat.Z zimnych serc musisz zdjąć kamienie,Szukać wciąż prawdy swej, swej wiary.Przyjdzie czas twoich gwiazd na niebie –Znajdziesz brzeg swoich mórz i swój na nim świat.“

„Kiedy odchodzą w cień drzew,Płacze tylko nieboI w wielkim zgiełku miastaCichnie jeden głos.Kiedy odchodzą w cień drzew,Inni domów strzegą,A noc wdeptana w asfaltLepi się jak wosk.“

„Gwiazd, które widzimy na niebie, być może już nie ma. Dokładnie tak samo rzecz się ma z ideałami poprzedniego pokolenia.“

„Cały czas zdaję sobie sprawę, że w niebie będzie inaczej, niż myślimy.“

„Już świt pierwszą roznietą złoci się po ścianie,Gdy właśnie słychać kroki i do drzwi pukanie…Więc zrywam się i biegnę! Wiatr po niebie dzwoni!Serce w piersi zamiera… Nie!… To — Bóg, nie oni!…“

„W górach, gdy wędrujemy w kierunku nieba, ciśnienie zwykle nam maleje. Ale bywa i odwrotnie.“

„Dostałem razem z kolegą fuchę w piekle. Kładliśmy kostkę brukową z intencji, od rana. Dorzuć jeszcze kilka dobrych intencji a całe piekło będzie nimi wybrukowane, wskazał mi na niedoróbki. Kończyliśmy, zadowoleni z dobrze wykonanej roboty. No i samopoczucie jak w niebie.“

„Dochodziliśmy do eksponowanej grani, kiedy on potknął się i poleciał z nawisem kilometr w dół. Przez lornetkę widzieliśmy jak podniósł się z lodowca i z niecierpliwością otrzepywał spodnie. Tyle roboty na nic, pomyśleliśmy tak, jak on mógł sobie pomyśleć. Dzisiaj już nie zdąży dojść do nas, do obozu czwartego. Popatrzyliśmy w niebo w kierunku tego, który właśnie udał się na wirtualną kawę. Po niej, dokona korekty nawiasu, z którego wypadł on. Nasza liczba pierwsza.“

„Myślę, że w niebie religii musi być wesoło, jeśli każda z nich dostarcza swojego boga. Na pewno mogą razem rozegrać niejednego ekumenicznego roberka. Nie rozmawiając o pryncypiach, bo każdy z nich wie wszystko. O regułach gry także. Ciekaw tylko jestem, czy demona przypadkowości zapraszają do stołu gry, w charakterze dziadka.“

„Stałem na listwie pod okapem. Świeciło słońce. Czułem jego gorący dotyk. Nagle na niebie pojawiło się drugie słońce. Upał stawał się nie do zniesienia. To dzwoniłaś ty. Pociągnąłem łyk zimnej herbaty z termosu.“

„Na honor! Wy także umiecie wzywać lekarza, kiedy ktoś z rodziny zachoruje, ale kiedy chory wyzdrowieje, medycyna nie liczy się już za nic, to skutek modłów, któreście słali do nieba, podczas gdy lekarz was leczył.“

„Do nieba nie idzie się za chodzenie w koszulce z fajnym hasłem, za wstążeczki, za gadanie…“