Związane z: nasi

„Ulepiliśmy bałwana w czarnych okularach,Obsikaliśmy go z rana i stanęli w parach.Baczność! Spocznij! Mówi do nas dziś Generał Straszak!Wrona orła nie pokona, wiosna będzie nasza.“
„Kto sam, ten nasz najgorszy wróg!A śpiewak także był sam.“
„Spójrzcie na królów naszych poczet –Kapłanów durnej tolerancji.Twarze jak katalogi zboczeńNiesionych z Niemiec, Włoch i Francji!W obłokach rozbujane dusze,Ciała lubieżne i ułomne,Fikcyjne pakty i sojusze,Zmarnotrawione sny koronne –Nie czyja inna – lecz ich wina:Sojusz Hitlera i Stalina!“
„Trudną jest rzeczą obserwowanie jak rewolucja ponosi klęskę i jednoczesne trwanie w wierze, że jest ona potrzebna. I to jest właśnie nasz dylemat.“
„Wiek XVII był wiekiem matematyki, wiek XVIII nauk fizycznych, XIX biologii. Nasz wiek XX jest wiekiem strachu.“
„Najbardziej bowiem uderzające w naszym świecie jest przede wszystkim to, że większość ludzi (prócz wierzących wszelkich rodzajów) nie ma przyszłości. Życie nie liczy się, jeśli pozbawione jest rzutowania na przyszłość, jeśli nie przyrzeka dojrzewania i postępu. Żyć, mając przed sobą ścianę, to życie psów. Otóż ludzie z mojego pokolenia i z tego, które dziś wchodzi do fabryk i uniwersytetów, żyli i żyją coraz bardziej jak psy.“
„A zatem, skoro wszyscy jesteśmy sędziami, wszyscy jesteśmy winni, jedni wobec drugich, wszyscy jesteśmy Chrystusami na nasz obrzydliwy sposób, wszyscy kolejno ukrzyżowani nic nie wiedząc o tym.“
„Najbardziej bowiem uderzające w naszym świecie jest przede wszystkim to, że większość ludzi (prócz wierzących wszelkich rodzajów) nie ma przyszłości. Życie nie liczy się, jeśli pozbawione jest rzutowania na przyszłość, jeśli nie przyrzeka dojrzewania i postępu. Żyć, mając przed sobą ścianę, to życie psów. Otóż ludzie z mojego pokolenia i z tego, które dziś wchodzi do fabryk i uniwersytetów, żyli i żyją coraz bardziej j a k psy.“
„Niech mi pan wierzy, że religie mylą się od chwili, kiedy zaczynają moralizować i piorunują przykazaniami. Bóg nie jest niezbędny, żeby stworzyć winę ani żeby karać. Wystarczą nasi bliźni, wspomagani przez nas samych.“
„Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne.“
„Bo nasze życie to wieczna odpowiedzialność i zatraciliśmy swobodę błądzenia.“
„W piersi naszej Chrystusy żyją i Nerony,W piersi naszej bogowie żyją i bydlęta:I duch nasz przebaczeniem cały przepełniony,Nieraz się nienawiścią – jak burza – rozpęta.“
„Jedni twierdzą, że świat nasz zginie w morzu ognia. Inni – że pod pokrywą lodu. Temperatura żądzy nie jest zbyt łagodna – Wiem coś o tym, więc trzymam z prorokami ognia.“
„Ale nasze bluźnierstwo – to tylko modlitwaRozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa.Nasz śmiech – to najboleśniej krwawych łez posoka,Jakie płynęły kiedy z człowieczego oka.A życie tak kochamy, jak wiosenne szumyI jak usta dziewicze – i jak wieszczów dumy,A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy.“
„W momencie, gdy nasz duch tego żąda, zapomniane się zjawia i staje się mocą pamiętną. Otóż ten moment naszej woli to moment geniuszu twórczego.“
„Nauka, nie mogąc wytłumaczyć nieznanego, pozostawia w sercu naszego pokolenia czczość i próżnię.“
„[Chrześcijaństwo] jest jedynym pierwiastkiem wschodnim naszej kultury. Chrześcijaństwo przeciwważa nasze skłonności, pociągające nas ku wszystkiemu, co jest ograniczone, zmienne, niestałe, skupia nasz umysł w rozmyślaniach o rzeczach wiekuistych, platonizuje ono choć trochę nasze upodobania tak obce zazwyczaj światu idealnemu.“
„A kiedy odjeżdżasz, bądźże zdrów.O naszej przyjaźni dobrze mów.“
„Od nas samych zależy poprawa rządu. Od obyczajów naszych.“
„Wschód oddaje pierwszeństwo bezruchowi, jako jednej z form przybieranych przez nieskończoność; Zachód zaś woli ruch i ciągłą zmianę. Włada nim namiętne przywiązanie do szczegółów, do rozmaitości i do wartości osobistej. Jest on jak dziecko, które zmieniwszy posiadane pieniądze na drobną monetę, uważa się za bogatsze niż przedtem. Miłość postępu jest w gruncie rzeczy zaślepieniem, polegającym na tym, że drobne kroki i kroczki, czynione jeden po drugim, każą nam zapomnieć o celu całej tej drogi. Człowiek Zachodu w samej już zmianie widzi nieraz udoskonalenie. W głębi duszy nowoczesnego człowieka tkwi strach przed tym wszystkim, co mogłoby go zmniejszyć we własnych oczach; dlatego też nieskończoność, wieczność i doskonałość przestraszają go; czuje on potrzebę być ciągle z siebie samego zadowolonym, móc czymś się pysznić, czegoś sobie winszować. W tym właśnie leży źródło małostkowości wielu potężnych umysłów, braku godności osobistej cechującego nas, ludzi cywilizowanych, w porównaniu z Arabem pustyni, czczości wewnętrznej naszych tłumów, coraz to bardziej oświeconych, lecz coraz to bardziej powierzchownych w swym pojęciu szczęścia.“