Związane z: mowa

„Człowiek obdarowany został mową po to, aby ukryć swoje myśli.“

„Czemuż chcesz do jutra odkładać swe postanowienie? Wstań! W tej chwili zacznij i mów: Teraz czas do działania, teraz czas do boju, teraz czas odpowiedni do poprawy! Kiedy ci źle i jesteś znękany, wtedy masz sposobność do zasługi!“

„A kiedy odjeżdżasz, bądźże zdrów.O naszej przyjaźni dobrze mów.“

„Mowa ziemi jest podobna do mowy miłości – ziemia także przemawia w ciszy.“

„Nie chcę być nowym 2Pakiem, chcę być nową Nosowską,przyszłość leży w mojej krtani, składam mową horoskop,jadę autem, tocząc pianę, tęskniąc mocno za Polską,chciałbym miewać chłodną banię, lecz gorączkę mam non-stop.“

„Miał Witos świetne pióro. Jego publicystyka – a pozostawił po sobie około tysiąca tekstów, nie licząc kilka tysięcy stron mających wspomnień czy mów sejmowych – nie ma w sobie nic z gawędy, którą tak chętnie posługiwał się Bojko, nie ma w niej też tego gwaru bojowego, tak charakterystycznego dla Stapińskiego, czy maksym łacińskich przywoływanych przez Rataja. Jego proza jest jakby oszczędna, ale i nasycona konkretem. Budował zdania proste. I prosto pisał o złożonych sprawach. Natchnieniem była mu z reguły doraźna potrzeba: aktualne wydarzenie, problem do rozstrzygnięcia, sprawa do załatwienia. I pisał też w miarę potrzeby. Realista – nawet w momentach przełomów i chwilach dramatycznych nie do serc się zwracał, lecz apelował do rozumu i woli. I nie oszczędzał czytelników. Nie schlebiał im, jak wielu to chętnie czyniło. Za to często i ostro napominał, a jeszcze częściej twardo pouczał.“

„Mowa: akustyczna odmiana myśli.“

„Mowa i milczenie. Czujemy się bezpieczniejsi z szaleńcem, który mówi, niż z takim, który nie potrafi otworzyć ust.“

„W książce Foucaulta mowa jest często o „antropologicznej skończoności”. Wyobrażam sobie, jak tego rodzaju formułki mogą działać na młodych. Oczywiście brzmi to uczeniej niż „nędza człowieka”, „znikomość trwania” ludzkich dziejów.Z wszystkich szalbierstw najgorsze jest językowe, bo najtrudniej dostrzegalne dla ogłupionych ludzi naszej epoki. Trzeba powiedzieć, że drogę otwarł Heidegger i że jeśli jakiś filozof chce doświadczyć ostracyzmu, na własnej skórze przeżyć wymienioną wyżej „skończoność”, to wystarczy mu odrzucić żargon i użyć potocznego, sensownego języka. Automatycznie wytworzy się wokół niego pustka.W sensie literackim rzadki błąd warto jest więcej od znanej, wypróbowanej i banalnej prawdy; w sensie duchowym jest wprost przeciwnie.Niezwykłość nie ma żadnej wartości na płaszczyźnie duchowej. Liczy się tylko głębia, stopień pogłębienia danego przeżycia.“

„W Ruinach, w nocy, mówią się i takie słowaKtóre gdzie indziej dziwnym brzmiałyby sposobem;Nie tylko bowiem z myśli jest myśli osnowa —Człowieka myślącego, postaw no nad grobemI mów z nim – a następnie, spotkawszy go w tłumieMaskaradowym, spytaj o rzeczy też same —Zobaczysz co rozumiał tam – co tu rozumie?– Wprowadź go w okowaną więzień nizkich bramęI do tryumfalnego arku, co błękitną,Z wnętrza jaśnieje szybą czystego powietrza;A poznasz wraz gdzie jego myśl pocznie być szczytną,Gdzie szybszym rytm i tęcza porównań gdzie leksza?Zali to jest mistyczne?“

„Wyjątek – mów, że potwierdza regułę. Nie próbuj tłumaczyć jak.“

„Mowa jest zewnętrznym myśleniem, myślenie wewnętrzną mową.“

„Pierwsza mowa szatana do rodu ludzkiegoZaczęła się najskromniej od słowa: „Dlaczego?”“

„I nie mów co mam mówić – i tak cię nie posłucham.To słownik, w którym nie występuje słowo skrucha.“

„Miej tylko tyle, co można zabrać ze sobą: poznaj języki, poznaj obce kraje, poznaj ludzi. Niech pamięć będzie twoją sakwą podróżną. Zapamiętuj! Zapamiętuj! Tylko te gorzkie ziarna może kiedyś wzejdą. Rozejrzyj się dokoła – otaczają cię ludzie. Może któregoś z nich będziesz potem wspominał całe życie i palce gryźć będziesz, żeś go nie wypytał. I mów mniej – a więcej usłyszysz. Między wyspami Archipelagu rozsnute są cienkie nici żywotów ludzkich. Przędą się, stykają ze sobą – choćby w takim półciemnym, turkoczącym wagonie, później znów rozchodzą się na wieki, ty zaś nastaw ucha na ciche ich brzęczenie i na równy stukot, co dochodzi spod podłogi. To postukuje przecież – wrzeciono życia.“

„Nie mów ciągle tego, co wiesz, ale dobrze poznaj to, co mówisz.“

„Najpierw naucz się znaczenia tego, co chcesz powiedzieć, a dopiero potem mów.“

„Ludzka mowa zmienia się w kontemplację boskości.“

„W swoich wierszach, drogi przyjacielu,Nie mów o mnie jak o Zbawicielu,Co między prostaki się liczę.Tylkom z nędzy podobny do niego,A daleko mi, klnę się, do tego,By matkę mieć czystą dziewicę.“

„Kiedy przeskoczysz, to i wtedy nie mów hop. Zobacz najpierw w co wskoczyłeś.“