Związane z: mędrzec

„Filozof się w osła zmieni,największy mędrzec zgłupieje,kiedy ze dwa dni nic nie je.“

„Aby naród był wolny, trzeba, aby podwładni byli mędrcami, a rządzący bogami.“

„Mędrzec, sobie pan prawdziwy,Co depce swoje żądze, odrzuca zaszczyty,Sam dla siebie całością, jak kula wymierną.Nie ma gdzie słabizny, o którą zaczepiaZła Fortuna, co bije zawdy we wadliwe…“

„Potrzebowałem odpoczynku. Czułem się wypalony, miałem wrażenie, że kiszę się we własnym sosie. Nie miałem pojęcia, co zrobić ze swoją karierą. I nagle przypomniałem sobie mojego dawnego nauczyciela aktorstwa. To był taki stary, siwowłosy mędrzec, który zawsze kojarzył mi się trochę z postaciami z bajek. Wyobrażałem go sobie jako czarodzieja, który wita podróżnych na leśnej drodze i mówi: „Jeśli poczęstujesz mnie chlebem, spełnię twoje trzy życzenia”. Udzielał nam wskazówek, które w tamtych czasach wydawały się proste i oczywiste, ale dopiero kiedy człowiek znalazł się na pewnym etapie życia, rozumiał, że kryła się w nich mądrość. Jedna z jego rad brzmiała: „Nie można przez cały czas zajmować się tym samym i nie popaść w rutynę. Jeśli nie chcesz stracić artystycznej formy, to raz na jakiś czas musisz zrobić sobie przerwę. Dzięki temu będziesz w stanie dokonywać lepszych wyborów w przyszłości.”“

„Więcej jest sensu, jeżeli mędrzec się wygłupia, niż jeżeli głupiec się mądrzy.“

„ITo nie jest kraj dla starych ludzi. Między drzewaMłodzi idą w uścisku, ptak leci w zieleni,Generacje śmiertelne, a każda z nich śpiewa,Skoki łososi, w morzach ławice makreli,Całe lato wysławiać będą chóry ziemiWszystko, co jest poczęte, rodzi się, umiera.Nikt nie dba, tą zmysłową muzyką objętyO intelekt i trwałe jego monumenty.IINędzną rzeczą jest człowiek na starość, nie więcejNiż łachmanem wiszącym na kiju, i chyba,Że dusza pieśni składać umie, klaśnie w ręce,A od cielesnych zniszczeń pieśni jej przybywa.Tej wiedzy w żadnej szkole śpiewu nie nabędzie,W pomnikach własnej chwały tylko ją odkrywa.Dlatego ja morzami żeglując przybyłemDo świętego miasta Bizancjum.IIIO mędrcy gorejący w świętym boskim ogniuJak na mozaice u ścian pełnych złota,Wyjdźcie z płomienia, co żarem was oblókł,Nauczcie, jak mam śpiewać, podyktujcie słowa.Przepalcie moje serce. Chore jest, pożąda,I kiedy zwierzę z nim spętane kona,Serce nic nie pojmuje. Zabierzcie mnie z wamiW wieczność, którą kunsztownie zmyśliliście sami.IVA kiedy za natury krainą już będę,Nigdy formy z natury wziętej nie przybiorę.Jak u greckich złotników, tak formę wyprzędęWplatających w emalię liść i złotą korę,Ażeby senny cesarz budził się ze dworem,Albo tę, jaką w złotej wykuli gęstwinie,Żeby śpiewała panom i damom BizancjumO tym, co już minęło, czy mija, czy minie.“

„Przeczucie – wieków ogniwem,Przeczucie – kluczem poety,Przeczucie – mędrców podziwem,Przeczucie – skarbem poety.“

„Książki mędrców są pomnikami, nieuków – grobami.“

„Ludzi jest wielu, mędrców mało.“

„Dziecko, które w nas mieszka, ufa, że istnieją gdzieś mędrcy znający prawdę.“

„Nie wszyscy są tacy mądrzy, aby patrzyli jedynie na charakter; zresztą nawet mędrcy radzi są, jeśli w osobie żony przymioty duchowe łączą się z urodą.“

„Mędrzec widzi w lustrze głupca, głupiec przeciwnie.“

„Wykształcenie nie pokrywa się z mądrością, znacznie więcej jest ludzi wykształconych niż mędrców.“

„Systemy budowane przez mędrców są tylko bajkami wymyślonymi gwoli zabawy wiekuistego dziecięctwa ludzkości.“

„Wolę błędy entuzjasty od obojętności mędrca.“

„Czucie i wiara silniej mówi do mnie,Niż mędrca szkiełko i oko.„Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce;Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!Miej serce i patrzaj w serce!”“

„Na co będą potrzebne – pytało pacholę —Trójkąty, czworoboki, koła, parabole?Że potrzebne – rzekł mędrzec – musisz teraz wierzyć;Na co potrzebne? zgadniesz, gdy zaczniesz świat mierzyć.“

„Dobrze jest nie rozumieć języka, nie rozumieć zwyczajów, sunąć jak duch pomiędzy innymi, którzy są dalecy i nierozpoznawalni. Wtedy budzi się szczególna mądrość – umiejętność domysłu, chwytania spraw nieoczywistych. Budzą się też wówczas bystrość i przenikliwość. Człowiek, który jest obcy, zyskuje nowy punkt widzenia, staje się, chcą nie chcąc, swoistym mędrcem (…) Tylko obcy naprawdę rozumie, czym jest świat.“

„(…) dalekowschodnia mądrość powiada, że „kiedy mędrzec wskazuje Księżyc, idioci patrzą na palec”. Język to właśnie palec, który wskazuje na Księżyc.“

„Prawdziwy mędrzec zadowala się małym.“