Związane z: liceum

„Urodziłem się 18 sierpnia 1937 r. w Pont-de-Cheruy (dep. Isere) we Francji. Dzieciństwo miałem spokojne i piękne. Kiedy miałem 7 lat, śniło mi się, że posiadam zdolność lotu. W tym czasie zacząłem uczęszczać do francuskiej szkoły elementarnej i sny zaczęły się zmieniać jak nowe obrazy w fotoplastykonie. Drugą wojnę światową pamiętam tylko ze smaku czekolady, którą obdarowywali nas Amerykanie. Pamiętam jeszcze pająka na suficie naszej piwnicy, w której musieliśmy się ukrywać przez dwa tygodnie. Kiedy miałem 11 lat, rodzice doszli do wniosku, że należy opuścić słodką Francję i powrócić do jeszcze słodszej Polski. Nie rozumiałem jeszcze wtedy słowa: nostalgia. Teraz dopiero rozumiem, ileż smutku się w nim zawiera. Z opowiadań i książek słyszałem dużo o wilkach grasujących w Polsce. Nie widziałem nigdzie wilków, ale nie mogłem się spodziewać, że tak małe będzie moje rozczarowanie. Osiedliliśmy się w ponurym miasteczku, w Aleksandrowie Kuj. Było to kiedyś graniczne miasteczko i słynęło szeroko z przemytu. Tutaj skończyłem szkołę podstawową. Ponieważ wykazywałem wysokie zdolności, oddano mnie do gimnazjum w Ciechocinku, żeby zrobić ze mnie „inżyniera” lub „doktora”. Po trzech latach przeniosłem się do liceum ogólnokształcącego w Gdyni, które ukończyłem i gdzie do tej pory otoczony jestem legendą, jak wyczytałem w tamtejszej szkolnej gazetce. Jeden rok, tzn. 1956, włóczyłem się po Polsce napotykając wszędzie ślady wilków, a nigdy ich samych. Potem zacząłem studiować filologię francuską na KUL-u, gdzie doskonała dobroć kilku osób wzruszyła mnie do głębi. Studia przerwałem przede wszystkim z własnej winy, a może z winy wierności tradycjom moich wielkich „ancetres”.“

„Pamiętam gdy ukończyłem liceum myślałem sobie, „Stary, dobrze, że mam to już za sobą!”. Następnie w wieku 19 lat, wygrałem casting do Ryzykownego interesu i zdałem sobie sprawę z innej rzeczy, mówiąc sobie „A więc to jest życie – jest o wiele większe niż mi się wydawało!”.“

„Wiedza cię pod koniec liceum przerasta. Tak naprawdę ta wiedza jest dużo większa niż świadomość wiedzy, jaką posiadasz. Nie ma łącznika pomiędzy teorią, a praktyką. (…) Ta bezradność mi trwała przez ostatnie 10 lat. (…) Odblokowałem w głowie psychologiczną klapkę, która blokowała wiedzę, którą posiadałem. W tym momencie wszystko jest dla mnie jasne jak słońce i stwierdzam jasno, kurde, byłem debilem. W sensie muzycznym.“

„Świat jest WF-em, a ja nie mam stroju,świat to liceum, ja mam lewe zwolnienie,świat jest WF-em, a ja chcę do domu,grajcie w te gry, a ja lecę do siebie.“

„Gdy pisałem I’m Not Okay, przypominałem sobie, jak ciężko było mi w liceum, gdy miałem 16 lat. Zawsze chciałem być artystą, więc byłem tym samotnym dzieciakiem, który ciągle chodził pijany. Miałem tylko jedną prawdziwą przyjaciółkę. To była dziewczyna, którą naprawdę darzyłem sympatią. Skończyło się na tym, że zrobiła sobie obleśną sesję zdjęciową ze swoim chłopakiem. To mnie zdruzgotało. Pływałem w dołku rozpaczy, zazdrości i alkoholizmu.“

„Kiedy to pisałem, przypomniałem sobie jak trudno jest być 16–latkiem w liceum. Zawsze chciałem być artystą, więc byłem tym samotnym, pijanym dzieciakiem. Miałem tylko jednego prawdziwego przyjaciela.“

„Jeśli nie pójdziesz do liceum, na pewno pójdziesz do więzienia.“

Szlachta

Obstawić serek

licbaza

Kryptohuman