Związane z: krótki

„Po kapitulacji i chrzcie Widukinda w 785 r. Karol Wielki uznał, że może w podbitym kraju (Saksonii) przeprowadzić wszystko, co zechce. Ale na samych włóczniach, które wystarczyły do zwycięstw orężnych, nie udało się usadowić nowego systemu rządów. W 797 r. Karol Wielki już wiedział, że przed dwunastu laty przeliczył siły na zamiary. Teraz rozumiał, że jego ręce są wciąż za krótkie na skuteczne administrowanie podbitym krajem. Trzeba było uznać realia i tam, gdzie nie dało się kontrolować życia codziennego i wymuszać posłuchu przez własnych ludzi, zdać się na funkcjonowanie lokalnych społeczności saskich zgodnie z ich odwieczną tradycją prawną.“
„Ci, co zarzucają „Solidarności”, że nie ograniczyła się do żądań czysto związkowych, operują eufemizmem lub nie wiedzą, co mówią. Postawa czysto związkowa polegałaby na żądaniu dalszego wzrostu płac i pełnego zaopatrzenia rynku (…) itp., bez oglądania się na problemy gospodarcze, z którymi boryka się nasz wspólny pracodawca. W warunkach 1981 r. byłaby to najkrótsza droga do konfrontacji.“
„Życie jest zbyt krótkie, by było małe.“
„Moja nieśmiertelność jest krótka ale pewna“
„Tak często słyszymy zdanie: „Piękną i zaszczytną rzeczą jest umrzeć za Ojczyznę”. Jednakże trudniej jest niekiedy żyć dla Ojczyzny. Można w odruchu bohaterskim oddać swoje życie na polu walki, ale to trwa krótko. Większym niekiedy bohaterstwem jest żyć, trwać, wytrzymać całe lata.“
„Możemy i powinniśmy przejmować się nędzą całego świata, milionami ludzi, którzy co roku umierają z głodu. Ale nie jesteśmy w stanie indywidualnie zaradzić potwornej niesprawiedliwości na świecie, w którym – otoczone narodami sytymi – żyją ludy niedożywione, głodujące, bezradne wobec własnej nędzy. Na to trzeba potężnej organizacji międzynarodowej, wysiłków wielu narodów i państw. Za krótkie są na ogół nasze ręce, aby dosięgnąć biedaka leżącego na ulicach Bombaju – możemy mu pomóc modlitwą i ofiarą składaną za niego Dobremu Bogu – ale nie są za krótkie nasze ręce, aby wesprzeć najbardziej nieszczęśliwych i opuszczonych, żyjących w naszych miastach i wsiach, na tej samej ulicy, a nieraz – tuż obok, na tej samej klatce schodowej.“
„Świadomość tego, że życie jest krótkie, nie może odwieść nas od korzystania z jego uroków, ani pocieszyć nas w kłopotach, jakich nam ono przysparza.“
„Każda firma, nowa czy stara, która nie dostrzega nowej technologii internetowej w swoim życiu biznesowym – dosłownie – jak oddychania, może się w krótkim czasie udusić.“
„Nie byłoby to dla mnie niemożliwością, lecz muszę ci, bracie, zwrócić, uwagę na skutki takiego cudu. Otóż jeśli go dokonam, będziesz miał do końca twojej ziemskiej wędrówki dwie nogi. Atoli gdy nastąpi dzień Sądu Ostatecznego, nie tylko ta ta druga noga zmartwychwstanie wraz z tobą, lecz także tamta – utracona. Tak więc przez całą wieczność będziesz musiał kuśtykać na trzech nogach. Czy więc w tym stanie rzeczy nie jest lepiej dla ciebie, mój bracie, żebyś w ciągu tej krótkiej ziemskiej wędrówki zadowolił się stanem obecnym?“
„Posłowie króla perskiego Kambizesa, wysłani do króla Etiopów Długowiecznych, powiedzieli mu, że 80 lat jest najdłuższą miarą wyznaczoną dla życia ludzkiego. A tymczasem większość Etiopów żyła ponad 120 lat. Wtedy król Etiopów zapytał, czym Persowie się żywią? Uzyskał odpowiedź, że Persowie żywią się chlebem pszennym. Na to odpowiedział Etiop, że wcale go to nie dziwi, że tak krótko żyją, skoro żywią się „nawozem”. Zboże jako pokarm zwierząt trawożernych nazwał „nawozem.”“
„Najlepsze są krótkie wizyty.“
„Życie zazwyczaj trwa za krótko,chcesz coś powiedzieć – no to mów.“
„Wszystko, co mam,dwa pokoje z ogródkiem,długie noce, dni krótkie,wszystko, co mam,opierunek i wikt,stertę nut, kilka płyt,alkoholu kropelkę,nitkę, guzik, pętelkę,wszystko, co mam,nawet kota i psa,i piosenkę, co łka,wszystko to, wszystko, co mam,tanie i drogie,wodę i ogień,wszystko to, wszystko, co mam,trochę grosza w kieszeni,trochę w duszy jesieni,o czym marzę i śnię,o czym nie wiem i wiem,studia wyższe, a jakże,i talencik, a takżekomplet zalet i wad,…dzieścia i parę lat,miejsce na ziemi i dziurę w niebiewszystko zamienię na ciebie.A ty… ty nawet o tym nie wiesz…“
„Powiedz ktoś ty? Gdzie twój kraj? Ziom, sekunda,mój kraj to mnie zmusił, żebym znów ogarniał funta.Ja chcę lepszego jutra, gdy skończę studia, pracy.Nie księdza z limuzyny, co wpierdala wypłaty.(…)Życie zbyt krótkie by płakać nad sobą,mówi to ksiądz proboszcz i jest klasę obok.E, czujesz wrogość, następna będzie przemoc,a jeśli nie dasz księdzu, to nie pójdziesz do niebios(…)Co jest durnie, bezrobocie spada głąby,bo wszyscy młodzi dawno skumali, gdzie jest Londyn.Mam swoje poglądy, które ogarnąć nie łatwo.Zabrać to państwo tym skłóconym dziadkom.Nie chcę słuchać Beger, to wasz kolejny patent?Zamiast uleczyć państwo wyleczcie se prostatę.Mam dwadzieścia sześć lat, dwadzieścia sześć was widzętydzień w tydzień i jakoś chujowo wam idzie.Poznaj dewizę, tu smak władzy przekleństwem,chuj mi z twojej gaży, ty daj mi pracę w moim mieście.“
„Zobaczyć osobę, którą się kocha, choćby na krótko, jest już szczęściem.“
„W moich wędrówkach w początkach drugiej wojny światowej zdarzyło mi się, co prawda na bardzo krótko, być w Związku Sowieckim. Czekałem na pociąg na stacji jednego z wielkich miast Ukrainy. Był to olbrzymi gmach. (…) Marmurowe schody pełne były śpiących nędzarzy; ich nagie nogi wyglądały z łachmanów, chociaż była to zima. Z góry nad nami głośniki ryczały propagandowe hasła. Przechodząc zatrzymałem się, nagle czymś tknięty. Pod ścianą umieściła się rodzina chłopów: mąż, żona i dwoje dzieci. Siedzieli na koszykach i tobołach. (…) Mówili ze sobą przyciszonymi głosami po polsku. Patrzyłem na nich długo i nagle poczułem, że łzy płyną mi po policzkach. I to, że właśnie na nich zwróciłem uwagę w tłumie, i moje gwałtowne wzruszenie były spowodowane ich zupełną innością. Była to ludzka rodzina, jak wyspa w tłumie, któremu czegoś brakowało do zwyczajnego, małego człowieczeństwa. Gest ręki nalewającej herbatę, uważne, delikatne podanie kubka dziecku (…) ich odosobnienie, ich prywatność w tłumie – oto co mną wstrząsnęło.“
„Człowiek rodzi się, nosi krótkie majtki, czyta o Indianach, później o odległych epokach trucizny, miecza, przetargów i intryg, nie wiedząc, jakie gorycze gotuje mu jego stulecie.“
„Słyszę Cię, mówiącego do mnie: „Dam ci wszystko, czego pragniesz. Poprowadzę cię w samotność, poprowadzę cię drogą, której nie potrafisz absolutnie zrozumieć, bo chcę, żeby to była droga najkrótsza. Wszystkie rzeczy wokoło ciebie uzbroją się przeciwko tobie, aby się wyrzec ciebie, aby cię ranić, aby ci sprawić ból, a przez to doprowadzić cię do osamotnienia. Ich wrogość sprawi, że pozostaniesz wkrótce sam. Wyrzucą cię precz, opuszczą cię, odrzekną się ciebie i będziesz samotny. Wszystko, co cię dotknie, będzie cię palić i z bólu będziesz cofał twoją rękę, aż oddalisz się od wszystkich rzeczy stworzonych. Wtedy znajdziesz się zupełnie sam. Nie pytaj, kiedy ani gdzie, ani jak się to stanie. Czy na jakiejś górze, czy w więzieniu, czy na pustyni, czy w obozie koncentracyjnym, czy w szpitalu, czy też w Gethsemani. To nie ma znaczenia. Nie pytaj mnie więc, bo i tak ci nie odpowiem. Nie będziesz wiedział, dopóki się tam nie znajdziesz. Zakosztujesz prawdziwej samotności mojej męki i mojego ubóstwa i poprowadzę cię na wyżyny mojej radości; umrzesz we Mnie i odnajdziesz wszystkie rzeczy w głębi Mojego Miłosierdzia, które stworzyło cię w tym celu i prowadziło cię z Prades na Bermudy, do St. Antonin, do Oakham, do Londynu, do Cambridge, do Rzymu, do New Yorku, do Columbii, do parafii Corpus Christi, do św. Bonawentury i do cysterskiego opactwa ubogich mnichów pracujących w Gethsemani: abyś mógł stać się bratem Boga i nauczyć się poznawać Chrystusa ludzi wypalonych płomieniem.”“
„Moja koleżanka jadła niedawno lunch ze swoją 80-letnią babcią, która powiedziała jej właśnie to – chwytaj każdy dzień, bo za kilka lat będzie już za późno na niektóre rzeczy. Jeśli masz ładne nogi, nie wstydź się zakładać krótkich spódniczek, bo być może za 10 lat nie będziesz mogła ich nosić. I co najważniejsze, kochaj samą siebie. Wiele kobiet w pewnym wieku całkowicie poświęca się dla rodziny, zupełnie ignorując swoje potrzeby czy marzenia. To nie jest dobre! Każda z nas musi umieć znaleźć czas tylko (…) na swoje pragnienia, a niestety, zbyt często o tym zapominamy. Warto być zdrową egoistką.“
„Krótko mówiąc, rodzina nigdy nie jest mikrokosmosem, jakąś autonomiczną figurą, nawet, jeśli mówi się o jej wpisaniu w jakieś szersze struktury (…) Rodziny są przecinane liniami zgoła nie familijnymi – Komuna Paryska, sprawa Dreyfusa, religia i ateizm, wojna w Hiszpanii, rozwój faszyzmu, stalinizmu, wojna w Wietnamie, maj’ 68… wszystko to tworzy kompleksy tego, co nieświadome, bardziej istotne, niż Edyp.“