Związane z: Dom

„Kiedy matka pragnie być bardzo dobrą matką, a nie może nią być to oddala się od siebie i przestaje być nawet sobą. To straszne uczucie, jeśli przestajesz spełniać własne oczekiwania. Pragnęłam, aby nasz dom był normalny. Nie przyćmiony tym, co się działo. Ale jak mnie wzięły nerwy, zapominałam się. Co to było warte! Na nikogo nie mogłam liczyć. Byłam dobrą matką… MATT sprawiałaś takie wrażenie. Nikt nie wiedział, jak było. Nie mówiliśmy nikomu… nikt nas nie odwiedzał przecież. Było jak chciałaś. SARA COLEMAN miałam inne wyjście?“

„A gdybym ja posadził plaster miodu przed moim domem, czy wyrośnie z niego ul?“

„Stanął w ogniu nasz wielki dom!Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!“

„Mieszkam tu w akademiku – taki hotel dla studentów,Pokój większy ciut od chlewa, ale jest nas tylko czterech.Tamtych trzech – zdechlaki jakieś, forsą więc nie chwalę się tu,Tylko sobie jeść kupuję, więc doślijcie mi papierek.W samym domu chociaż znośnie, to wieczorem niespecjalnie,Ot, wszystkiego telewizor i natryski są i pralnia!Telewizor jeszcze owszem, ale z reszty nie korzystam,Bo tu – mówię – czytać każą, a to praca przecież czysta!“

„Zazwyczaj nie zabieram pracy do domu. Gdy kończymy zdjęcia, przestaję być fikcyjnym bohaterem i na powrót staję się sobą.“

„Chowa spekulant worki w sklepie, Kołtun z trwogi pacierze klepie (…)Wiedźmy po domach straszą dzieci,– Masła nie ma, wzięli „Sowieci” (…) Pasibrzuch wiejski chłopów judzi– Na Sybir będą wywozić ludzi– Żyje, mąci, knowa podziemie,– Walka trwa nadal, wróg nie drzemie, Kto nie z nami, będzie z nami,Kto przeciw nam – piła go złamie!Który tam? Z drogi, Partia kroczyTwoja partia ludu roboczy (…)“

„Przejście od niedojrzałości do dojrzałości, to przejście od postawy konsumpcyjnej do postawy twórczej, uświadomienie sobie, że muszę tworzyć siebie, wynaleźć swoje życie, stworzyć dom, tworzyć społeczeństwo itp., dać innym możliwość rozwoju i twórczości…“

„Ściga Pan swoją wzgardą „żołdactwo” sowieckie,Chciałby widzieć Pan inne stosunki sąsiedzkie,Może Pan wobec tego zmieni geografię,Tej części Europy? Boja – nie potrafię. (…)W Londynie, oczywiście, myśli się inaczej,Tam nie wie się, co dla nas wyzwolenie znaczyStamtąd manifestuje Pan swoją odwagę.Jak ten, co krzyknął „veto” i uciekł na Pragę. (…)Napisał Pan o rządzie dosyć obelżywie.Mamy to przedrukować? Ja się Panu dziwię,Czyż możność znieważania naszych mężów stanuMa stać się tą wolnością, co dogadza Panu? (…)Niech Pan wraca do domu, Ojczyzna przebaczy.“

„Wiersze zawsze były potrzebne poszczególnym sercom niby światło samotnej świecy w domu wieczorem.“

„Małe ojczyzny wzbogacają ojczyznę wielką i wzbogacają też olbrzymią symfonię świata. Bylibyśmy w nim zagubieni, gdyby nie ten klucz, który zabieramy z domu.“

„Kto nasikał?! Kto nasikał na mój cholerny dywan! Ten Cholerny pies! Wrzucę cię do basenu!… Ej! wypie*alaj z mojego domu ty cholerny… Wypier*alaj! no już! Pieprzony terrorysta! On jest pieprzonym członkiem gangu Bin Ladena!… Dlaczego one to robią Sharon? O co chodzi?“

„Tę Wojnę domową z domu na wyrywki znam,przez lata całe Fifi sam,w pokoju mały TV mam, po nocach w Vice City gram,ratuję się Monty Pythonem,przekładam wszystkie obowiązki na potem.“

„Pocieszyłbym cię, ale muszę iść do domu, żeby chlać do rana,nie chodzi o to, że się kochasz w jakichś innych panach,ale w tej szui, która miastu znana?Dramat.“

„Chcę mieć duży dom, pełen cudzych żon, słyszysz?Tylko tobie mówię wprost, że ja lubię brnąć w cyfry,niektórzy ludzie lubią pląs, a niektórzy chcą ciszy,cały dom w marmurze, cały dom w marmurze,czarne myśli znowu śpią na górze.“

„Świat jest WF-em, a ja nie mam stroju,świat to liceum, ja mam lewe zwolnienie,świat jest WF-em, a ja chcę do domu,grajcie w te gry, a ja lecę do siebie.“

„Przestałem srać krwią. Dali mi listę tego, co mogę jeść, i przestrzegli, że pierwszy kieliszek mnie zabije. Powiedzieli też, że umrę, jeśli nie pójdę na operację. Miałem karczemną awanturę z japońską lekarką na temat operacji i śmierci. Powiedziałem krótko: – Żadnej operacji – a ona wyszła bez słowa, potrząsając na mnie z gniewu tyłkiem. Kiedy mnie wypisywali, Harry wciąż żył, chuchając na swoje papierosy.Szedłem ulicą w słońcu, żeby przekonać się, jak to jest. Było dobrze. Obok przejeżdżały samochody. Chodnik był taki, jak zawsze bywaj chodniki. Zastanawiałem się, czy pojechać autobusem czy zadzwonić po kogoś, żeby mnie zawiózł do domu. Wszedłem do knajpy, żeby zatelefonować.Usiadłem i zapaliłem. Zjawił się barman i zamówiłem butelkę piwa.– Co nowego? – zapytał.– Niewiele – odparłem. Odszedł. Nalałem sobie piwa do szklanki, potem przyglądałem się szklance chwilę i wreszcie wypiłem połowę. Ktoś wyrzucił monetę do szafy grającej i zagrała nam muzyka. Życie wyglądało teraz nieco lepiej. Opróżniłem szklankę i nalałem sobie drugą, zastanawiając się, czy mój dziobak jeszcze kiedyś stanie. Rozejrzałem się po barze: żadnych kobiet. Zrobiłem najlepszą rzecz poza tą: wziąłem do ręki szklankę i wypiłem.“

„Założyli mi kajdanki i wrzucili na tylne siedzenie. Znowu ta sama smutna scena. Jechali wolno, rozmawiając o różnych planowanych absurdalnych rzeczach – o poszerzeniu frontowej werandy, o budowie basenu z tyłu domu albo dodatkowego pokoiku dla babci. Gadali też o sporcie – w końcu byli prawdziwymi mężczyznami.“

„Kolejny dziwny wieczór. Wpadają do mnie ludzie, gadają, a ja nimi nasiąkam: przyszli rabini, rewolucjoniści z giwerami, agenci FBI, kurwy, poetki, młodzi wierszokleci z Uniwersytetu Stanowego, profesor z Loyoli jadący do Michigan, prof. z Uniwersytetu Kal w Berkeley, kolejny, który mieszka w Riverside, 3 czy 4 młodzików na gigancie, typowych obiboków z głowami pełnymi cytatów z Bukowskiego… i przez jakiś czas myślałem, że ta banda wejdzie mi z nogami do serca i zbezcześci mój cenny spokój, ale mam wielkie wielkie szczęście, bo każdy coś mi przyniósł i zostawił w prezencie i już nie muszę czuć się jak Jeffers w swojej kamiennej wieży, i mam też szczęście jeszcze dlatego, że sława, którą się cieszę, jest w dużej części cicha i dyskretna i raczej nie mam szans zostać drugim Henrym Millerem, z wielbicielami biwakującymi przed moim domem, bogowie okazali się dla mnie łaskawi, pozwalają mi nadal istnieć i cieszyć się dobrym zdrowiem, a nawet robić zapiski, obserwować, czuć dobro dobrych ludzi i czuć tę cudowność pełznącą po ręce jak zwariowana mysz. I choć jutro jest niewiadomą, to takie życie, podarowane mi w wieku 48 lat, to sama słodycz.“

„Prawie niemożliwe jest spojrzeć na przeciętną fizjonomię i nie odwracać wtedy wzroku, by popatrzeć na coś innego, by popatrzeć na cokolwiek, pomarańczę, skałę, butelkę terpentyny, psi tyłek. Przyzwoitych twarzy nie ma nawet w więzieniach ani domach wariatów, a lekarz, który pochyla się nad tobą w chwili, gdy umierasz, nosi maskę idioty. Nie lubię swojej twarzy, nienawidzę luster; popełniliśmy błąd gdzieś kiedyś dawno temu i nie potrafimy znaleźć drogi powrotnej.“

„Założyli mi kajdanki i wrzucili na tylne siedzenie. Znowu ta sama smutna scena. Jechali wolno, rozmawiając o różnych planowanych absurdalnych rzeczach – o poszerzeniu frontowej werandy, o budowie basenu z tyłu domu albo dodatkowego pokoiku dla babci. Gadali też o sporcie – w końcu byli prawdziwymi mężczyznami. – Dodgersi mieli jeszcze szansę, nawet jeśli dwie albo trzy inne drużyny wyprzedzały ich w tabeli. I znowu o sprawach rodzinnych – jeśli Dodgersi wygrywali, oni też wygrywali. Jeśli człowiek lądował na Księżycu, oni też lądowali na Księżycu. Ale jeśli przymierający głodem żebrak prosił ich o dziesięć centów – brak dokumentów, spierdalaj, obsrańcu. Oczywiście kiedy nie byli w mundurze. Nie znam żebraka, który kiedykolwiek prosił gliniarza o wsparcie. Pod tym względem kartoteka jest czysta.“