Związane z: błękit

„To królestwo moich wzruszeń, marzeń wielki błękit,Kredką słońca dziś na murze pisze swój pamiętnik.Kocham to, co mam, i tracę: niebo, róże, ziemię,I muzykę, i wakacje, czasem nawet Ciebie.“

„Pracuję w języku polskim jako pisarz i kocham wyrazy, słowa polskie, jak rzeźbiarz kocha swoją glinę, plastelinę czy marmur; jak malarz kocha swój karmin, błękit, popielatość czy róż.“

„Podniosą może trochę krzyku nieprzyjaciele błękitu i różu, gdyż to właśnie jest ten blask, ta feeria świetlna, którą usiłuję oddać, ci zaś, co nie widzieli tego kraju [Włoch], okrzykną to – jestem pewien – za nieprawdopodobne, chociaż ja jeszcze nie dałem tej prawdziwej siły właściwego tonu: wszystko jest tam jak gardło gołębia i jak płomień ponczu.“

„Kto w twierdzy wyrósł po co mu ogrodyKto krew ma w oczach nie zniesie błękituSytość zabije nawykłych do głoduMyśl upodlona nie dźwignie zaszczytów“

„Dym ten wszakże nie przybierał już teraz dawnych rozlicznych kształtów, tylko zawsze zamienił się w mglistą postać jej drogiego chłopca. Zrywała się wtedy ze stołka i wyciągała drżące, wyschłe ręce. Ale mglistą postać wiatr unosił i rozwiewał ją gdzieś w błękitach…“

„Ale ty próżno będziesz krajobrazy tworzyć,Osrebrzać je księżycem – i promienić świtem.Nie wiesz, że trzeba niebo zwalić, i położyćPod oknami, i nazwać jeziora błękitem.“