Cytaty

„Jeśli się boisz samotności – nie żeń się!“
— Anton Czechow
„Jaki to wstyd być człowiekiem.“
— Kurt Vonnegut
„Od dawna podejrzewam, że jesteś kobietą kotem. Ty nie chodzisz, tylko się skradasz, nie mówisz, tylko mruczysz i masz kocie spojrzenie… A jak się złościsz prychasz jak kotka!“
— Maria Nurowska
„Jak wielką rzeczą jest poznawać, kochać i służyć Bogu! Na tym świecie nie mamy nic ważniejszego do zrobienia. Wszystko inne jest stratą czasu. Działać mamy jedynie dla Boga, składając nasze dzieła w Jego ręce.“
— Jan Maria Vianney
„Wszystko w porządku, bombardowanie trwało 4 godziny, jeden pies nie żyje.“
— Robert Baden-Powell
„Powiedz ktoś ty? Gdzie twój kraj? Ziom, sekunda,mój kraj to mnie zmusił, żebym znów ogarniał funta.Ja chcę lepszego jutra, gdy skończę studia, pracy.Nie księdza z limuzyny, co wpierdala wypłaty.(…)Życie zbyt krótkie by płakać nad sobą,mówi to ksiądz proboszcz i jest klasę obok.E, czujesz wrogość, następna będzie przemoc,a jeśli nie dasz księdzu, to nie pójdziesz do niebios(…)Co jest durnie, bezrobocie spada głąby,bo wszyscy młodzi dawno skumali, gdzie jest Londyn.Mam swoje poglądy, które ogarnąć nie łatwo.Zabrać to państwo tym skłóconym dziadkom.Nie chcę słuchać Beger, to wasz kolejny patent?Zamiast uleczyć państwo wyleczcie se prostatę.Mam dwadzieścia sześć lat, dwadzieścia sześć was widzętydzień w tydzień i jakoś chujowo wam idzie.Poznaj dewizę, tu smak władzy przekleństwem,chuj mi z twojej gaży, ty daj mi pracę w moim mieście.“
— O.S.T.R.
„Czułam się bardzo samotna przy nich wszystkich.“
— Ernest Hemingway
„Lubiłem się podobać, chciałem brać kąpiele kultury, naładowywałem się co dzień tym, co uświęcone.“
— Jean-Paul Sartre
„O Kościele, jak o zmarłym, mówić tylko dobrze – dziewięćdziesiąt procent ludzi może cię poprze.“
— Hans (raper)
„Moim kolejnym celem jest wyprawa w przestrzeń kosmiczną.“
— Stephen Hawking
„Cisza zmusza, abyśmy nasłuchiwali wszystkiego, co nie jest w niej zupełnie ciche. Wtedy ona przez sen przemawia do nas, a my jej też słuchamy jak we śnie.“
— Thomas Mann
„Połączenie elegancji z prostotą stanowi o szlachectwie każdej rzeczy i persony.“
— Charles-Maurice de Talleyrand
„Zatem nic mu po mnie. Mam ja własne mrokiI własną samotność nie cierpiącą zwłoki.“
— Jacek Kaczmarski
„Pojęcia takie jak: wieczność, bezgraniczność zaczynam rozumieć dopiero wtedy, gdy załatwiam jakąś sprawę w urzędzie.“
— Julian Tuwim
„Miłosna zazdrość tkwi na dnie każdego serca.Mężczyzna jest zazdrosny z chwilą, gdy zaczyna płonąc. Kobieta – jeszcze zanim pokocha.“
— Voltaire
„Dzięki filmom, w których gram, na pewien czas mogę stać się kimś innym! Uwielbiam to, bo kto nie chciałby przeżyć takiej przygody?“
— Cameron Diaz
„Dla cierpiących najmniejsza radość jest szczęściem.“
— Sokrates
„Wojna to krew, krew to ekonomia!“
— O.S.T.R.
„Człowiek został stworzony przez miłość, dlatego ona tak bardzo go pociąga.“
— Jan Maria Vianney
„W gruncie rzeczy podstawowe pytanie filozofii brzmi tak samo jak w powieści kryminalnej: kto zawinił?“
— Umberto Eco
„Najwięcej warte może być jednak to, co najmniej rozumiemy.“
— Clive Staples Lewis
„Sanacja wychowała się w szeregach socjalistycznych i nauczyła się od swych przeciwników carskich despotyzmu, czyli rządów brutalnych jednego człowieka. Znajduje tam najwięcej zwolenników, jak zresztą każdy podobny system, gdzie największa ciemnota i gdzie lud przyzwyczajony był do despotyzmu i pozbawiony jest samodzielnego myślenia. Pomijam karierowiczów, którzy są wszędzie, gdzie korupcja i pełny żłób.“
— Stanisław Krzyżowski
„Kochać się jest to być skłonnym do rozmiłowania się w doskonałości.“
— Gottfried Wilhelm Leibniz
„Każdy ma taki świat jaki widzą jego oczy.“
— José Saramago
„Cierpienie jest istotą życia i wobec tego nie przychodzi do nas z zewnątrz, lecz jego niewysychające źródło tkwi w każdym.“
— Arthur Schopenhauer
„Dzisiaj żeby się ogrzać, założył okulary.“
— Włodzimierz Szaranowicz
„Prawdę mówiąc chuj mnie obchodzi, co sądzi opinia publiczna.“
— Sid Vicious
„Trzy kroki po dachu, piętnaste piętro – lecisz.Dwie sekundy i ziemia, by odetchnąć na wieki,to coś zmienia? Wątpię.Jak stoisz na górze, to skacz,a zostaniesz tylko pierdolonym tchórzem.“
— O.S.T.R.
„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.“
— Tomasz Strzembosz
„I cóż powiecie na to,Że już się zbliża lato?“
— Jan Brzechwa