„…w nasze dni zamglone,Stylem zasnute jak kokonem,SięgajI przędzę bierz za przędzą,Aż kruche nitki się rozkręcąI na dnie z wolna się ukażePoczwarka nietykalna zdarzeń.I przędzę zwiń. I z pełną wiedzą,Że tylko przez nią oczy śledząTę gwiazdę przeobrażeń wrzącą –Czyń, póki dni ci się nie skończą“

Tags: