Cytaty

„Kto tak mądry, że zgadnie,Co mu jutro przypadnie?“
„Niezwykłym i nie leda piórem opatrzonyPolecę precz, poeta, ze dwojej złożonyNatury: ani ja już przebywać na ziemiWięcej będę; a więtszy nad zazdrość, ludnemiMiasty wzgardzę (…).“
„Kto naprzód począł miłość dziecięciem malować,Może mu się zaprawdę każdy podziwować;Ten widział, że to ludzie bez rozumu prawie,A wielkie dobra tracą przy tej głupiej sprawie.“
„Szlachetne zdrowie,Nikt się nie dowie,Jako smakujesz,Aż się zepsujesz.“
„Wszystko się dziwnie plecieNa tym tu biednym świecie.A kto by chciał rozumem wszystkiego dochodzić,I zginie, a nie będzie umiał w to ugodzić.“
„Fraszki to wszytko, cokolwiek myślemy,Fraszki to wszytko, cokolwiek czyniemy;Nie masz na świecie żadnej pewnej rzeczy,Próżno tu człowiek ma co mieć na pieczy.“
„Przeto chciejmy wziąć przed się myśli godne siebie,Myśli ważne na ziemi, myśli ważne w niebie;Służmy poczciwej sławie, a jako kto może,Niech ku pożytku dobra spólnego pomoże.“
„O nierządne królewstwo i zginienia bliskie!Gdzie ani prawa ważą, ani sprawiedliwośćMa miejsca, ale wszytko złotem kupić trzeba.“
„Nie dbają moje papieryO przeważne bohatery;“
„Cnota skarb wieczny, cnota klejnot drogi.“
„Nie zawżdy, piękna Zofija,Róża kwitnie i lelija;Nie zawżdy człek będzie młodyAni tej, co dziś, urody.“
„A tak o sobie, wy królowie, czujcie,Wy, którym władza do rąk jest podana;Oglądajcie się w swych sprawach na Pana,Tego się bójcie i Tego szanujcie!“
„O boże na wielkiem niebie!Drogo to, widzę, u ciebie,Dać młodość i baczenie zaraz; jedno płacićDrugiem trzeba; to dobre, a tego żal stracić.“
„Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!“
„Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,Moja droga Orszulko, tym zniknienim swoim!Pełno nas, a jakoby nikogo nie było:Jedną maluczką duszą tak wiele ubyło.“
„Ty nie miej za stracone,co może być wrócone.“
„Nie rzekł jako żyw żaden więtszej prawdy z wieka,Jako kto nazwał Bożem igrzyskiem człowieka.“
„Wiatrem nadziane puknęły nadzieje.“
„A mnie ubóstwo dlatego wydaje się godnym pochwały, że nie grozi mu złodziej ani okrutny wróg.“
„Cieszy mię ten rym: Polak mądr po szkodzie:lecz jeśli prawda i z tego nas zbodzie,nową przypowieść Polak sobie kupi,że i przed szkodą, i po szkodzie głupi.“